PESTEN.

Ok ok, soms moet je ook even stil staan bij serieuze dingen. Pesten vind ik toch een serieuze zaak. Er is een verschil tussen pesten en plagen, laten we dat voorop zetten. 

Plagen: Op een speelse manier een grapje maken

Pesten: Op een rottige manier grapjes maken ten kostte van iemand anders. 

Net als vele anderen ben ik lang - te lang - gepest in het verleden, zelfs als volwassene merk ik dat mensen gewoon super kinderachtig zijn en serieus issues hebben. Jemig, weet nog goed hoe het begonnen is en dat is het met pesten. Dat vergeet je NOOIT meer, echt nooit meer. Het vormt je, positief of negatief en je zal de rest van je leven hiermee moeten leven. Terwijl het niet jouw keuze was om dit in jouw leven te hebben. 

Er zijn aardig wat - scuse my French - k*t grapjes uitgehaald ten kostte van mij en misschien tot de dag van vandaag ben ik nog een hoofdrolspeelster in de meeste grappen en grollen. Vroeger kon ik daar wakker van liggen en ben ik ook schuldig van het uitdelen van een goede pak rammel. Is gelukkig maar 1 keer - nog steeds te veel - voorgekomen op de lagere school. En jaren later kwamen we samen in de klas en waren dikke maatjes geworden, haha. Humor toch? 

Ik ben niet zoals de gemiddelde vrouw en dat was ik ook zeker niet van plan te worden. Ik heb soms een - te? - grote mond en ik heb mijn hart op mijn tong. Dit is gebeurde net voordat ik mijn man leerde kennen. - Jemig dat is alweer dik 12 jaar gelden! - Hij heeft geholpen dat mijn mond iets groter is geworden - is hij vast trots op -, maar ik leerde eindelijk van mij af bijten. Mondeling, niet fysiek. Ik droeg vroeger XL truien - oops, heb er zelfs eentje vandaag aan - en XL joggingsbroeken, ik had scheve tanden, had vreselijke acne en was gewoon niet je standaard poppetje. Maar dat is niet de reden dat ik gepest ben. Ik was gewoon een makkelijk prooi met een laag zelfvertrouwen - als dat ooit nog komt - en mensen sprongen erop als leeuwen. En ik liet ze dat doen. Toen ik van school ging, heb ik hun 'taak' overgenomen. Spiegels werden vermeden, verschuilde me nog lang achter mijn lokken, tot aan uithongeren om toch een maatje 36 te zijn. Ik was namelijk een maatje 38/40 en dat mocht natuurlijk niet, want dan was je dik en lelijk. 

Ik heb keuzes gemaakt in die jaren waar ik niet trots op ben en die ik zeker andere mensen zal weerhouden van doen. Maar - altijd toch een maar - daardoor ben ik vandaag wel wie ik ben. Ik ben misschien geen beauty, die extra ruimte nodig heeft voor haar ego, maar ik ben ook dat lelijke eendje niet meer van vroeger. Het kostte mij al mijn zelfvertrouwen en bijna mijn leven. 

Weet nog goed hoe ik me voelde voor de tijd dat dit speelde. Heerlijk onwetend spelend in mijn kamer, dromen van alles wat ik kon worden en dat niemand mij ging weerhouden. De enige in mijn leven die ik echt teleurgesteld heb, dat kleine meisje. Ik heb niets waar gemaakt en ben zelfs compleet van het pad afgelopen. En ook al ben ik nu ouder en heb ik andere dromen, kom ik wel weer op dat pad. Waar ik weer een keer in de spiegel kijk en echt denkt - en voelt -: niet slecht! I.p.v. 'Nou ja, beter dan dit wordt het niet vandaag.'  

Het kost 1000 complimentjes om 1 negatieve uitspraak te vergeten. Dus denk na voordat je wat zegt over - of tegen - iemand. Het lijkt grappig voor jou, maar de ander raak je zo diep, dat het moeilijk is om dat ooit te vergeten. Wil jij de reden zijn dat deze persoon een afscheidsbrief schrijft? 

Didn't think so.